Dat je met de taal kunt frauderen had ik me nooit gerealiseerd

dinsdag 26 mei 2020 9:00

Het moet rond mijn viertiende zijn geweest dat ik in een groen schoolschrift mijn eerste novelle schreef. Het verhaal ging over Bouffier, een leeftijdgenoot die op zijn uitlaatloze Mobylette helse rondjes draaide, en dit vlak onder onze ramen. Van die herrie, begeleid met de rodeokreetjes van de bestuurder, werd ik bijkans gek. Op het gelinieerde papier plempte ik toen een soort ongeremde razernij vol vlekken en schrappingen. Toen ik de tekst herlas kwam een gevoel van onoverwinnelijkheid bij me op. Die arme Bouffier kocht later een motor en vrij snel reed hij zich tegen een plataan te pletter. Albert Camus schreef ooit: ‘Ik heb een vaderland en dat is de taal’. Anderen konden schilderen of beeldhouwen, ik kon tenminste met woorden jongleren en zinnen construeren. Ik leerde ook dat je met de taal harten kunt veroveren, maar ook verwonden. Wat ik me nooit had gerealiseerd is dat je met de taal ook kunt frauderen.