H&W - Commentaar - 2011
Een idiopathische perifere aangezichtsverlamming is meestal een onschuldige aandoening die bij 70% van de patiënten volledig geneest. De overige 30% kampt met restverschijnselen zoals asymmetrie en synkinesen, problemen bij eten, drinken of praten. Deze restverschijnselen kunnen ernstige consequenties hebben voor het functioneren en de kwaliteit van leven. De onlangs verschenen NHG-Standaard Perifere aangezichtsverlamming geeft, in tegenstelling tot de CBO-Richtlijn, nauwelijks advies over de groep patiënten die niet geneest en een scheef gezicht houdt. Huisarts en Wetenschap, jaargang 2011, nummer 5:263-264
NHG - Standaard - 2010
Perifere aangezichtsverlamming: volledige of gedeeltelijke, eenzijdige verlamming van de aangezichtsmusculatuur door een functiestoornis van de nervus facialis. Bij volledige uitval is de aangezichtsmusculatuur geheel verlamd, met een hangende mondhoek en onvermogen om het oog te sluiten aan de aangedane zijde. Idiopathische perifere aangezichtsverlamming (IPAV): een perifere aangezichtsverlamming waarvoor geen oorzaak kan worden gevonden. Huisarts Wet 2010:53(8):428-35.
GeBu - Nieuwe onderzoeken - 2009
De paralyse van Bell wordt gekenmerkt door verlamming van de aangezichtszenuw. Conclusie onderzoekers: de toevoeging van antivirale middelen aan een behandeling met corticosteroïden heeft geen meerwaarde bij de behandeling van de paralyse van Bell. Facialis parese, Bell's palsy.
NHG - Samenvattingskaart - 210
Perifere aangezichtsverlamming: volledige of gedeeltelijke, eenzijdige verlamming van de aangezichtsmusculatuur door een functiestoornis van de nervus facialis. Bij volledige uitval is de aangezichtsmusculatuur geheel verlamd, met een hangende mondhoek en onvermogen om het oog te sluiten aan de aangedane zijde. Idiopathische perifere aangezichtsverlamming (IPAV): een perifere aangezichtsverlamming waarvoor geen oorzaak kan worden gevonden.
Onze bronnen:
